FAQ

Phoslock is in Australië ontwikkeld door de Commonwealth Scientific and Industrial Research Organization (CSIRO), om fosfaten uit water te verwijderen. Het actieve element in Phoslock is lanthaan (een zeldzame-aarde-element) dat een sterke affiniteit heeft om met fosfaat te binden. Dit vormt een onoplosbare en biologisch inerte verbinding, Rhabdophane. Phoslock bestaat uit 95% bentoniet en 5% lanthaan.

Het wordt vervaardigd door middel van een gecontroleerd ionenuitwisselingsproces waarbij kationen in het bentoniet worden uitgewisseld met lanthaankationen. Het resultaat is dat lanthaan dat in de bentonietstructuur wordt vastgehouden, zijn vermogen behoudt om fosfaat te binden, maar niet gemakkelijk dissociëert, dwz dat het geen vrije ionen in water vormt.

Phoslock wordt vervaardigd als een droge korrel waardoor het gemakkelijk te vervoeren en op te slaan is.

Phoslock werkt door gebruik te maken van het vermogen van lanthaan om met fosfaat te reageren. Verwijdering van fosfaat door lanthaan is zeer efficiënt en heeft een molaire verhouding van 1:1, wat betekent dat één lanthaan-ion zal binden met één fosfaat-ion. Deze binding vormt het mineraal Rhabdofaan (een onoplosbare en biologisch inerte verbinding) die fosfaat uit het water haalt.

De kinetische opname van fosfaat door Phoslock varieert tot op zekere hoogte afhankelijk van de waterchemie, maar in de meeste situaties wordt meer dan 90% beschikbaar fosfaat binnen drie uur na het aanbrengen van Phoslock gebonden.

Phoslock is toegepast op een breed scala van waterlichamen. Sommige toepassingen hebben plaatsgevonden in drinkwater, terwijl andere hebben plaatsgevonden op waterlichamen die van groot belang zijn voor het behoud. Veel toepassingen hebben ook plaatsgevonden op meren die worden gebruikt voor recreatieve watersporten, zoals zwemmen.

De afgelopen decennia zijn door verschillende onafhankelijke en gouvernementele onderzoeksinstellingen veel ecotoxiciteitstesten uitgevoerd op een breed scala aan testsoorten. Gezamenlijk tonen deze rapporten aan dat Phoslock veilig kan worden gebruikt in alle natuurlijk voorkomende omgevingsomstandigheden bij de aanbevolen doseringen.

Een gedetailleerd overzicht van deze onderzoeken is gemaakt door het technische team van PET en kan worden gedownload.

Eén ton Phoslock kan 34 kg fosfaat (PO4) of 11 kg fosfor (P) verwijderen.
Met deze informatie en kennis van de hoeveelheid biologisch beschikbare fosfor in het water en de oppervlaktesedimenten van een meer, is het mogelijk om de Phoslock-dosis voor een waterlichaam nauwkeurig te berekenen.

Phoslock biedt een breed scala aan voordelen ten opzichte van andere methoden voor het verlagen van de fosforconcentraties in waterlichamen. Enkele van de belangrijkste voordelen zijn:

• Vermindering van fosfaat | Het vermogen van Phoslock om fosfaat te reduceren tot niveaus dichtbij of onder de standaard detectielimieten (< 10 µg/L) is goed aangetoond in een groot aantal zowel laboratorium- als veldtoepassingen. Belangrijk is dat de doseringen ook kunnen worden aangepast om fosforconcentraties te bereiken die binnen een bepaald doelbereik vallen (bijv. 20-30 µg/L). Deze aanpak wordt gebruikt wanneer het nodig is om de fosforconcentraties te verlagen.
• Snelle opname van fosfaat | De kinetische opname van fosfaat door Phoslock varieert tot op zekere hoogte afhankelijk van de waterchemie, maar in de meeste situaties wordt meer dan 90% beschikbaar fosfaat binnen drie uur na het aanbrengen van Phoslock gebonden.
• Ecotoxiciteit veiligheid | Zie veelgestelde vragen hierboven
• Stabiliteit onder wisselende omstandigheden | In tegenstelling tot andere methoden die kunnen worden gebruikt om fosfor in water en sedimenten te immobiliseren, is Phoslock ongevoelig voor de reeks redox-, temperatuur- en pH-omstandigheden die van nature in meren en reservoirs voorkomen. Bovendien is bufferen niet vereist voorafgaand aan een toepassing.
• Weerstand tegen resuspensie | Er zijn verschillende onderzoeken uitgevoerd om de weerstand van een Phoslock-sedimentafdekking tegen resuspensie bij verschillende stroomsnelheden te bepalen. Alle onderzoeken hebben aangetoond dat Phoslock een aanzienlijk hogere weerstand tegen resuspensie heeft dan aluminium- of ijzerzouten, die ook kunnen worden gebruikt om fosfor in sedimenten te immobiliseren. Dit is niet verrassend, aangezien de dichtheid van Phoslock veel hoger is dan die van vlokmiddelen en de geschiktheid van Phoslock voor gebruik benadrukt, zelfs in ondiepe meren.
• Lange termijn effecten | Na het aanbrengen van Phoslock op een waterlichaam blijft eventueel fosfaat dat met het lanthaan in de klei heeft gereageerd permanent gebonden. Bovendien blijven alle lanthaanplaatsen in de kleimatrix die niet met fosfaat hebben gereageerd actief en zullen ze fosfaat blijven binden (van zowel externe als interne bronnen) totdat ze verzadigd zijn. Dit betekent dat een toepassing van Phoslock kan worden ontworpen om een duurzame verlaging van het fosfaatgehalte te bereiken. De combinatie van deze voordelen maakt Phoslock een unieke en innovatieve oplossing voor de bestrijding van eutrofiëring.

Phoslock is geen algicide, dus het heeft geen directe invloed op het optreden en de ernst van algenbloei. De effectiviteit van een Phoslock-toepassing kan worden belemmerd als er na een Phoslock-behandeling nog steeds hoge concentraties extern fosfor een waterlichaam binnenkomen.

Bij gebruik bij het herstel van meren wordt Phoslock gewoonlijk als slurry aan een waterlichaam toegevoegd. Phoslock wordt gemengd met in-situ meerwater en over het wateroppervlak gespoten.

Terwijl Phoslock zinkt, verwijdert het fosfaat uit de waterkolom. Eenmaal bezonken op het sediment, blijft Phoslock fosfaat binden dat vrijkomt uit het sediment, totdat de lanthaanbindingsplaatsen verzadigd zijn, waarna er geen verdere binding zal plaatsvinden.

De beste tijd om Phoslock aan te brengen is tussen de late herfst en vroege lente in Europa. In deze perioden wordt namelijk het grootste deel van het beschikbare fosfaat niet gebonden in biomassa zoals algen of waterplanten, maar vooral in het sediment.

Een toepassing van Phoslock ontdoet de waterkolom van fosfaat en sluit vervolgens de bodemsedimenten af, en dit richt zich op een groot deel van het fosfaat in het systeem.

Elk waterlichaam is uniek en voor elke mogelijke behandeling zou een waterlichaam-specifieke Phoslock-dosis moeten worden berekend, maar doorgaans wordt 2 – 4 ton/hectare Phoslock toegepast, maar dit kan aanzienlijk variëren voor individuele waterlichamen, aangezien de dosering is gebaseerd op hoeveel fosfaat bevindt zich in de waterkolom, gebonden in de sedimenten en eventuele externe fosforbronnen die nog in het waterlichaam terechtkomen.

De kosten van een toepassing zullen aanzienlijk variëren voor een waterlichaam, afhankelijk van de locatie, grootte, diepte en hoeveelheid fosfaat die aan Phoslock moet worden gebonden.

Aangezien de kosten aanzienlijk variëren van waterlichaam tot waterlichaam, is het noodzakelijk om over een bepaalde hoeveelheid informatie te beschikken om een geschatte kostprijs te kunnen maken.

Als u geïnteresseerd bent in het toepassen van Phoslock op uw waterlichaam, neem dan contact met ons op en we geven u graag een geschatte prijsopgave.

Elk meer is anders en er moet een scala aan informatie over het meer worden verzameld bij het overwegen van een Phoslock-behandeling. Het is bijvoorbeeld belangrijk om de bronnen van overtollige voedingsstoffen naar uw waterlichaam te bepalen; dat wil zeggen dat de nutriënten grotendeels afkomstig zijn van interne bronnen (bijv. van fosfor dat vrijkomt uit sedimenten) of van externe bronnen (bijv. van diffuse of puntbronnen in het stroomgebied). Dit is van cruciaal belang om te weten, aangezien aanhoudend hoge externe belastingen de effectiviteit van een Phoslock-toepassing kunnen beïnvloeden.

Gegevens over de waterkwaliteit zijn essentieel om het unieke verhaal van elk waterlichaam te begrijpen. Gegevens over de waterkwaliteit op lange termijn zijn helaas zeldzaam voor veel waterlichamen, maar regelmatige monitoring helpt ons te begrijpen welke beheeropties het beste kunnen zijn als nutriëntenverontreiniging en symptomen van eutrofiëring een probleem zijn geworden. De monitoringgegevens van de waterkwaliteit zijn ook van vitaal belang om ons te helpen begrijpen of Phoslock een geschikt product is om de vervuiling door nutriënten in een waterlichaam te beheersen, aangezien er veel aspecten zijn waarmee rekening moet worden gehouden voordat een toepassing wordt toegepast.

Naast bemonstering van de waterkwaliteit is bemonstering van sedimenten vaak nodig om in te schatten hoeveel fosfor mogelijk kan worden afgegeven onder normale omstandigheden in het meer. Deze informatie, samen met andere nutriëntenberekeningen, wordt gebruikt om een geïnformeerde dosisberekening te maken voor een Phoslock-toepassing.

Neem contact met ons op als u Phoslock overweegt om uw waterlichaam te behandelen of als u meer informatie nodig heeft.
We kunnen advies geven en een voorbehandelingsbeoordeling, geschatte dosisberekeningen en kostenberekeningen voor uw waterlichaam maken.

Phoslock blijft fosfor binden totdat alle bindingsplaatsen voor lanthaan verzadigd zijn. Hoewel de binding gevormd door lanthaan en fosfaat permanent is en niet zal worden verbroken onder natuurlijk voorkomende omstandigheden in waterlichamen, zullen de effecten van een Phoslock-toepassing afhangen van het feit of er hoge externe nutriëntenbelastingen in het waterlichaam terechtkomen.

Als hoge belastingen een waterlichaam binnendringen na een Phoslock-toepassing, moeten mogelijk herhaalde, meestal kleinere Phoslock-doses worden toegepast.

Soms kan de aanwezigheid van benthische vissen in hoge dichtheden een Phoslock-toepassing beïnvloeden door voortdurende sedimentverstoring en mogelijk het vrijkomen van fosfor dieper dan de Phoslock-laag. Hoge biomassa van watervogels bij een waterlichaam kan ook een impact hebben op de Phoslock-efficiëntie door aanhoudende hoge nutriëntenconcentraties na een toepassing.

Eutrofiëring is een natuurlijk proces dat door de eeuwen heen plaatsvindt als gevolg van de natuurlijke veroudering van waterlichamen, waar ze in de loop van de tijd geleidelijk met sedimenten worden gevuld.

Menselijke activiteiten hebben echter het niveau en de schaal van eutrofiëring versneld door de toevoer van overtollige voedingsstoffen naar aquatische systemen. Overtollige nutriëntentoevoer kan worden geleverd aan een waterlichaam van antropogene oorsprong, zoals lozingen van gemeentelijk afvalwater, industrieel afvalwater en afvloeiing van meststoffen en mest die op landbouwgebieden wordt uitgereden.

Fosfaat kan worden vastgehouden en vrijgemaakt uit sedimenten van meren, wat de eutrofiëring kan versnellen en de effecten ervan kan verlengen.

Fosfaat is een anorganische voedingsstof.

Lanthaan is een zeldzaam aardelement dat van nature in lage concentraties in het milieu voorkomt.

Lanthaan vormt een zeer sterke binding met geoxideerde anionen, zoals fosfaten, carbonaten en silicaten, onder vorming van lanthaanzouten. De binding tussen lanthaan en orthofosfaat (LaPO4) is onder veel omgevingsomstandigheden bijzonder sterk en stabiel.

Bentoniet is een klei die bestaat uit smectietmineralen, waarvan de meest voorkomende meestal montmorilloniet is.

Bentoniet wordt gekenmerkt door uitwisselbare natrium-, calcium- of magnesiumkationen die de eigenschappen en het commerciële gebruik van de klei sterk beïnvloeden. Bentoniet wordt vaak het mineraal van 1000 toepassingen genoemd vanwege het brede scala aan toepassingen. De belangrijkste wereldwijde toepassingen van bentoniet zijn als additief in gietzand en boorspoeling, als kattenbakvulling, als additief voor veevoer om de spijsvertering te bevorderen, als bindmiddel in ijzer, als pelletiseringsprocessen en als klaringsmiddel bij het maken van wijn en eetbare producten. olie raffinage. Bentoniet wordt ook vaak gebruikt in de papierindustrie en als een efficiënt materiaal om dammen en stortplaatsen af te dichten.