Phoslock kan de uitstoot van broeikasgassen uit zoet water helpen verminderen

Methaan is het op een na belangrijkste broeikasgas (BKG) dat bijdraagt aan de klimaatverandering, en waterlichamen die lijden aan nutriëntenverontreiniging zijn een belangrijke emissiebron.

Methaangas komt van nature voor in het milieu en is ook het product van menselijke activiteiten. Het is een belangrijk broeikasgas en de concentraties in de atmosfeer stijgen doordat het sneller wordt geproduceerd dan het uit de atmosfeer kan worden verwijderd. Dit komt door de groei van de menselijke bevolking, aanverwante activiteiten en klimaatverandering. Methaanemissies zijn de op één na belangrijkste bijdrager van broeikasgassen (BKG) aan klimaatverandering, na koolstofdioxide, en dragen ~ 20% bij aan het totale BKG-effect. Methaan heeft echter ~ 80% meer opwarmingspotentieel dan kooldioxide over een periode van 20 jaar, omdat het veel efficiënter is in het vasthouden van straling dan kooldioxide in de atmosfeer. Phoslock kan de uitstoot van broeikasgassen uit zoet water helpen verminderen, ontdek hoe.

Methaan dat van nature in het milieu wordt geproduceerd, is afkomstig van - maar is niet beperkt tot - bodems, zoetwaterlichamen, de spijsverteringsprocessen van termieten, natuurlijke herkauwers van oceaanbodems en vulkanen. Mensgerelateerde bronnen van methaan omvatten de winning, verwerking en verbranding van steenkool, olie en aardgas, veeteelt, stortplaatsen en afvalbeheer en deze methaanemissies als gevolg van menselijke activiteiten zijn goed voor ~ 70% van de totale wereldwijde emissies.

Zoetwaterlichamen zijn een belangrijke bron van methaan en andere broeikasgassen. Natuurlijke meren dragen naar verluidt bij tot ~ 70% van alle zoetwater-methaanemissies (Sanches et al., 2019) en dragen bij tot ~ 43% van de totale wereldwijde natuurlijke emissies (Rosentreter et al., 2021; Nijman et al., 2019) en ondiepe, kleinere Vooral meren stoten meer methaan uit dan diepere en grotere meren (Deemer & Holgerson, 2021).

De methaanproductie in meren vindt grotendeels plaats in anoxische (geen zuurstof aanwezige) sedimenten en methaan komt voornamelijk vrij uit sedimenten door ebullitie (bellen) en diffusie. Ebullitie is het proces waarbij methaanemissies door het sediment gaan en het meeroppervlak bereiken als bellen die zijn geproduceerd door de afbraak van koolstof in anoxische omstandigheden door methanogenen (micro-organismen die methaan produceren als bijproduct in omstandigheden waarin geen zuurstof aanwezig is). Diffuse methaanemissies moeten door de bovenste sedimentlaag gaan waar het grootste deel van het methaan kan worden geoxideerd door methanotrofen (micro-organismen die methaan als energiebron gebruiken).

Meren die lijden aan nutriëntenverontreiniging stoten meer methaan uit dan meren in goede staat, vanwege de opeenhoping van organisch materiaal op het sedimentoppervlak en 77 % van de methaanemissies van een bepaald meer zijn het resultaat van de afbraak van organisch materiaal in de sedimenten van het meer (Emilson et al., 2018). Het is zorgwekkend dat de uitstoot van methaan uit zoetwaterbronnen naar verwachting zal toenemen als gevolg van veranderingen in het ecosysteem als gevolg van de opwarming van het klimaat en de afgifte van overtollige voedingsstoffen aan zoetwatersystemen door veranderingen in klimaatpatronen.

Er zijn verschillende beleidsmaatregelen van kracht, waarvan sommige wettelijk bindend zijn, om de methaanemissies in verschillende landen over de hele wereld te verminderen. In het Verenigd Koninkrijk (VK) zijn dit onder meer de Climate Change Act 2008 en de net zero-strategie die tot doel heeft dat het VK de broeikasgassen tegen 2050 met 100% vermindert (vergeleken met het niveau van 1990). Er zijn ook netto-nultoezeggingen gedaan in andere landen, waaronder 33 landen in de Europese Unie (EU), met in totaal meer dan 100 landen, waaronder Japan, Canada en Nieuw-Zeeland. De Europese Green Deal heeft tot doel dat Europa tegen 2050 het eerste klimaatneutrale continent is en tegen 2030 minstens 55% minder netto broeikasgasemissies heeft (vergeleken met het niveau van 1990). Als onderdeel van COP26 is de EU een partnerschap met de Verenigde Staten gestart om de "methaanbelofte" aan te gaan, waarbij meer dan 150 landen, waaronder Australië, Brazilië en Indonesië, zich hebben aangesloten bij de belofte om de methaanemissies tegen 2030 met 30% te verminderen (vergeleken met 2020 niveaus). Dit is een wereldwijd doel en heeft tot doel de opwarming van de aarde tegen 2050 met 0,2 °C te verminderen. Dit beleid is meer gericht op het verminderen van door de mens veroorzaakte methaanemissies en hoewel meren binnen de natuurlijke classificatie van methaanemissies vallen, zullen door de mens veroorzaakte activiteiten de methaanuitstoot verhogen. emissies uit zoetwaterbronnen.

Phoslock kan de uitstoot van broeikasgassen helpen verminderen.

Phoslock werkt door de afgifte van fosfor uit watersedimenten te beheersen. Er zijn aanwijzingen dat het gebruik van Phoslock methaan tot wel 74% kan verminderen in een recente studie (Nijman et al., 2022), maar het heeft ook het potentieel om andere broeikasgasemissies te verminderen. Phoslock werkt op deze manier door de fosforconcentraties in een waterlichaam te verlagen, wat de hoeveelheid organisch materiaal in het sediment kan verminderen, wat zorgt voor minder methaanemissies door afbraak van organisch materiaal.

Het gebruik van Phoslock voor de bestrijding van fosforverontreiniging biedt een andere oplossing om de methaanemissies afkomstig van voedselrijke meren te helpen verminderen, wat zal helpen bij het behalen van wereldwijde en lokale methaandoelstellingen. Voor meer informatie neem dan contact op met het PET-team.

Voor meer informatie, downloaden Technische fiche (PDF)